SCHIETEN  IN  OOSTENRIJK,  2014

Ik ben uitgenodigd om deel te nemen aan de Tiroler Meisterschaften, die gehouden worden  van 6 tot en met 28 juni 2014. Deze wedstrijden worden eens in de 3 jaar gehouden. De organiserende vereniging bestaat dit jaar  5 9 0 jaar, opgericht in 1424. Het prijzengeld is 55.000 euro te verdelen over vele disciplines van 10 m tot 100 m - outdoor. Een wedstrijdserie bevat een serie van 60 of 40 schot  en een serie rood, groen en blauw. Snappen doe ik het niet.  Wat mij te wachten stond, kon ik nog niet bevroeden. Ik zie wel wat het inhoudt. Ik begin met luchtgeweer-staand, gevolgd door luchtgeweer-opgelegd – de standaard wiebelt als een gek -. ’s-Morgens om half negen is het al razend druk en dat zal de komende 3 weken zo blijven. Het is bloedheet.  Tijdens de serie schiet ik een 10,9 op een schijfje met een roos van 0,5 mm. Dat schiet je niet vaak.  Iedereen kijkt mee op schermen. Opeens een geroezemoes. Ik kijk om, omdat ik denk dat er iets gebeurd is. Meteen komt de baancommandant naar mij toe : doorschieten ! Ik doe dat, mij nergens van bewust. Als ik klaar ben met mijn serie, komt de President naar mij toe: “Proficiat, je hebt een  1  geschoten. Je gaat aan de leiding.” Ik heb geen idee, wat hij bedoelde. Het bleek, dat de schoten in de series: rood, groen en blauw  – de schijven waren ook in deze kleuren – gewaardeerd werden in duizendste. Ik heb dus een  10,999 geschoten. Eén duizendste verwijderd van het perfecte schot. Hij vroeg mij, of ik als “special guest”, die ook verschillende officiële handelingen moet verrichten,  in de openingsceremonie mee wil lopen. Ik moest in nationaal kostuum verschijnen. Tsja, dat had ik niet.  We vonden een compromis: Ik had in mijn koffer  een oranje jack, een wit  t–shirt van het NOC en een zwarte pantalon. Zondagmorgen moet ik om half negen op de schiet zijn.

Op het afgesproken tijdstip ben ik op de schiet. Ik kijk mijn ogen uit. Hele grote vaandels, veel groepen uit de deelnemende landen in traditionele uniformen. Enkele compagnieën gewapend met groot kalibergeweren, waarmee ook geschoten ging worden. Ik voel mij een exoot tussen al deze mensen. Wat een ceremonies, inclusief een H. Mis en vaandelband-wijding. Het defilé wordt afgenomen door de burgemeesters en wethouders van de deelnemende groepen uit oa Duitsland, Zwitserland, Italië en Oostenrijk. Het duurt 4 uur en het is bloedheet: 35 graden. Wat een belevenis !

Ik heb vele dagen geschoten in veel disciplines. Men schoot ongelooflijk hoog. Ik raakte helemaal in een flow. Leuk al die verschillende talen en dialecten. Stil, was het niet tijdens de wedstrijden. Op verschillende onderdelen schoot ik een “nieuw persoonlijk record”. Ik haalde 4  “limiet-medailles”. Haalde je meerdere keren je limiet – bij 100m liggend KKG haalde ik het 3x, kreeg je toch maar 1 “medaille” -. Het bleken  echter geen medailles te zijn in onze betekenis van het woord, maar officiële “Abzeichen “ die op de uniformen gedragen mochten worden. Veel werden er niet behaald. In totaal heb ik 51 series geschoten, variërend van 60 tot 5 schot. In een 5-schotswedstrijd schoot ik :  10.968,50 , 10.864 , 10.958 , 10.844,70 en 10.876,30 op een roos van 0,5 mm. Een 1^e plaats ?, ho maar, ongeveer 12^e.

Op de slotdag heb ik tegen de president gezegd, dat ik bij een volgende wedstrijd een Nederlandse klederdracht bij me zal hebben. Lijkt me een goed plan, zo zei hij.

P.S. Ik ben al een traditionele klederdracht aan het naaien. Dit overkomt mijn geen  tweede keer.

Ank Losekoot  

Bezirksschießstand Mils | Mit der hlg. Messe in der Pfarre St. Franziskus, welche in einer bemerkenswerten Pfingstpredigt von Pater Damian einen zusätzlichen Höhepunkt fand, begann das Eröffnungsfest der Schützengilde Hall zum Tiroler Landesschießen. Nach der Hlg. Messe, ein weiterer Höhepunkt. Wurden doch die Erinnerungsbänder für die anwesenden Fahnen geweiht und von den Patinnen den Fahnen übergeben.
Der Aufstellung der Ehrenkompanie Speckbacher Hall, unter Hptm. Dr. Christian Visinteiner und der Fahnenabordnungen vor der Kirche, erfolgte eine gelungene Ehrensalve.
Anschließend der Abmarsch in Richtung Bezirksschießstand Hall/Mils. Ein malerisches Bild zeigte dabei die Defilierung vor dem Tuschhaus.
Einleitenden Worten von OSM Arno Gufler, mit einer kurzen Vorstellung der beiden Festscheiben und der namentlichen Begrüßung der Ehrengäste, folgten die Grußworte.
EOSM Bgm. Dr. Eva Maria Posch eröffnete mit eindrucksvollen Worten diesen Teil der Eröffnung. Sichtlich um eine kurze Rede bemüht, um die in der prallen Sonne stehende Ehrenkompanie und alle Fahnenträger nicht allzu sehr zu strapazieren, stellte sie die guten Beziehungen zur Gemeinde Mils in den Vordergrund. Ist doch der älteste Sportverein Halls, die Schützengilde, mit ihrer Sportstätte auf Milser Grund beheimatet. ESM Dr. Peter Hanser, Bgm von Mils, griff in seinen Worten den Faden der guten Beziehungen zu Hall auf und wünschte der Veranstaltung einen guten Verlauf.
Der Südtiroler Sportschützenverband, vertreten durch LSM Oswald Perathoner, übermittelte ebenfalls seine besten Wünsche zum Gelingen unseres Schießens.
In echt bayrisch launiger Art fragte der Schützenmeister von Starnberg was wir mit unseren 590 Jahren überhaupt feiern, war doch der Ötzi, ein Jäger und damit auch ein Schütze, doch schon vor 5000 Jahren in Tirol unterwegs. Nach einer Einladung zum Oktoberfestschießen bekamen wir auch die Glückwünsche des BSSB überbracht.
Dr. Christoph Platzgummer, Landesoberschützenmeister von Tirol, brachte zum Ausdruck wie schwer es ist heutzutage ein so großes Schießen zu veranstalten. Er schilderte auch in kurzen Worten warum letztes Jahr kein Tiroler Landesschießen zustande gekommen ist. Seinen Glückwünschen folgte die Eröffnungsrede von EOSM LR Mag. Johannes Tratter. Er ging kurz auf unsere lange Geschichte ein und gab der Hoffnung Ausdruck, dass ehemalige Merkmale des Schützenwesens, das Verteidigen der Heimat, Kameradschaft und sportlicher Wettkampf auf die beiden letztgenannten, Kameradschaft und sportlicher Wettkampf reduziert bleiben. Danach gab es das offizielle „Feuer frei“ für das Landesschießen. Einer wiederum sehr gelungenen Ehrensalve der Speckbacherkompanie Hall folgte noch ein kurzes Verwöhnprogramm für unsere Ohren durch den Salut der Milser Prangerstutzenschützen.
Mit der Abgabe des Ehrenschusses auf die Festscheibe klang der offizielle Teil aus. An dieser Stelle nochmals ein großer Dank an alle Anwesenden, natürlich besonders den vielen ehrenamtlichen Helfern und Helferinnen, ohne welche eine solche Veranstaltung nicht durchzuführen wäre.